EDUKACJA KLIMATYCZNA OKIEM MŁODEGO POKOLENIA

Kryzys klimatyczny jest tematem, który nierozerwalnie jest kojarzony z aktywnością i działaniem młodego pokolenia. To głównie młodzi interesują się tą kwestią, wychodzą na ulice w strajkach i działają społecznie na rzecz przeciwdziałania temu zagrożeniu. Młodzieżowe ruchy klimatyczne pokazują, jak istotna jest solidarność i wspólne działanie. Wykazują też odpowiedzialność i głęboką świadomość na temat problemu.

W rozdziale III Sylwia Łyskawka oraz Mikołaj Gumulski przytaczają przykłady dwóch takich organizacji: Młodzieżowej Rady Klimatycznej oraz Młodzieżowego Strajku Klimatycznego. Młodzieżowa Rada Klimatyczna to kilkudziesięcioosobowy organ działający przy Ministerstwie Klimatu i Środowiska, który ma za zadanie doradzać ministerstwu i reprezentować głos młodzieży w kształtowaniu polityki klimatycznej. Młodzieżowy Strajk Klimatyczny to ahierarchiczny, demokratyczny i niezależny oraz oddolny ruch społeczny młodzieży z kilkuset miast, miasteczek i wsi całej Polski który od 2018 organizuje kampanie społeczne i edukacyjne, wydarzenia oraz charakterystyczne, sporej wielkości strajki klimatyczne młodych obywateli i obywatelek w obronie przyszłości.

Obie te organizacje mają swoje postulaty w zakresie edukacji klimatycznej, na rzecz których działają i prowadzą naciski na decydentów w celu wprowadzenia ich w życie. Robią to poprzez rozmowy, spotkania, protesty, petycje, pisma czy kampanie w mediach społecznościowych. Ważniejsze inicjatywy w tym temacie to kampania społeczna „Tak dla Edukacji Klimatycznej” czy wspólne działania młodzieży w ramach Klimatycznego Dialogu Młodzieżowego. W międzyczasie starają się także już teraz prowadzić w swoim zakresie edukację klimatyczną poprzez przeprowadzanie lekcji o klimacie w szkołach, pokazy filmowe czy spotkania i prelekcje z ekspertami.

Najważniejsza pozostaje jednak realizacja postulatów, bo tylko to umożliwi wprowadzenie systemowej i rzetelnej edukacji klimatycznej. Zarówno MSK, jak i MRK mają opracowane swoje konkretne postulaty, które pokrywają się w niektórych miejscach, lecz są też wśród nich ich unikalne pomysły. Zostały one ocenione eksperckim okiem przez profesora Piotra Kleczkowskiego w świetle wiedzy ONZ. Postulaty oraz działania MRK i MSK wskazują jego zdaniem na dojrzałość postulatów obu tych środowisk i dobre rozeznanie możliwości oraz potrzeb polskiego systemu edukacji w tym zakresie.

Wśród postulatów MSK znajduje się także jeden, który porusza temat walki z depresją klimatyczną. Jest to rosnący problem wśród ludzi na całym świecie, szczególnie wśród świadomej klimatycznie młodzieży. Właśnie ten temat porusza w swoim tekście dr Magdalena Budziszewska, tłumacząc, czym jest depresja klimatyczna, skąd się bierze i jak można z tym problemem walczyć. Autorka potwierdza, że zgodnie z postulatem wystosowanym przez MSK adekwatna edukacja klimatyczna połączona ze wsparciem psychologicznym wobec wszystkich uczestników procesu byłaby formą świadomego i aktywnego radzenia sobie z tym zjawiskiem.

Pozostała część rozdziału skupia się na fenomenie młodzieżowych ruchów klimatycznych, ich wpływie na kształtowanie się świadomego społeczeństwa obywatelskiego oraz na rzeczywistość polityczną Polski i Europy. Swoją analizę tego procesu zapewnił Tomasz Opar. W jego tekście możemy przeczytać, że zaangażowanie młodych ludzi w walkę z katastrofą klimatyczną jest zjawiskiem całkowicie pozytywnym i stanowi głos pokolenia w debacie o przyszłość naszej planety, a głos ten wybrzmiewa i jest dostrzegany na arenie krajowej i międzynarodowej.

Również tekst dr Michała Boniego jest jasnym wsparciem dla edukacji klimatycznej społeczeństwa. Autor podkreśla, że istotne jest nie tylko uświadamianie młodzieży, ale także i dorosłych, którzy szansy na powrót do szkoły już nie będą mieli. Całe społeczeństwo musi być świadome klimatycznie, dlatego tak istotna jest jego zdaniem edukacja pozaformalna poprzez media różnego typu czy kampanie społeczne prowadzone w przestrzeni publicznej.

Rozdział kończy się słusznym wezwaniem do polityków, mediów i ludzi u władzy. Potencjału i siły młodzieżowych ruchów klimatycznych nie wolno zmarnować, a pokolenie, którego widmo katastrofy klimatycznej dotyczy najbardziej, musi zostać wysłuchane.

Artykuł ten jest podsumowaniem rozdziału III: Edukacja klimatyczna młodego pokolenia – fenomen młodzieżowych ruchów klimatycznych, będącego częścią raportu „Edukacja Klimatyczna w Polsce 2021”. Po więcej zapraszamy tutaj: Raport „Edukacja klimatyczna w Polsce”