O Okrągłym Stole dla Edukacji Klimatycznej

Jesteśmy odpowiedzialni za przyszłe pokolenia. W poczuciu tej odpowiedzialności angażujemy swoje umiejętności, wiedzę i doświadczenia różnych dziedzin w pracy na rzecz lepszej przyszłości. W duchu takiego zaangażowania w prace Okrągłego Stołu dla Edukacji Klimatycznej włączyły się osoby różnych branż, specjalności i środowisk. Przez około sześć miesięcy regularnych spotkań, słuchania wystąpień specjalistów i specjalistek, udziału w dyskusjach, przygotowania materiałów, udało się przygotować przekrojowy zbiór rekomendacji, będących solidnym fundamentem do zbudowania edukacji klimatycznej w Polsce. Z inicjatywy UNGC przez ostatnie miesiące toczył się wyjątkowy proces przekrojowych dyskusji osób, reprezentujących bardzo różne środowiska z wielu ośrodków na terenie Polski. Dyskusje Okrągłego Stołu miały na celu wypracowanie odpowiedzi na pytanie, jaka edukacja klimatyczna w polskiej szkole będzie odpowiednia do wyzwań, które przed nami stoją.  

Okrągły Stół pracował zatem nad tym nie „czy”, ale „jaka” edukacja klimatyczna.  

Udział w pracach Okrągłego Stołu był otwarty. Każdy, kto chciał wnieść wkład pracy swój własny, swojej organizacji, środowiska, miał taką możliwość. Wielość branż odzwierciedlił podział na „podstoliki” Okrągłego Stołu, które w swoim gronie przygotowywały pomysły i stanowiska później dyskutowane na forum pomiędzy podstolikami, reprezentowanymi przez koordynatorów tych grup.  

 

Przyjrzenie się samemu procesowi pracy tego gremium jest wartościowe ze względu wyjątkowy, demokratyczny model pracy, jaki został przyjęty, a także ze względu na odzwierciedlenie w tym procesie wartości, którymi kierowali się członkowie i członkinie Okrągłego Stołu. Te same wartości powinny przyświecać modelowemu procesowi legislacyjnemu wprowadzenia edukacji klimatycznej do systemu nauczania.  

Idea Okrągłego Stołu dla edukacji klimatycznej oparta została o wartości partycypacji, wyniki pracy naukowców, idee oddolnego działania, demokratycznej dyskusji, dochodzenia do konsensusu oraz włączenia w proces różnych środowisk. Wyjście od początku z poziomu wartości przekłada się na zaangażowanie uczestników, motywację do podjęcia prac i jasno sformułowane cele procesu. Chcielibyśmy, aby takie wartości były obecne w każdej szkole, gdyż są niezbędne w działaniach na rzecz klimatu.  

Proces poprowadzony i moderowany był przez dr. Andrzeja Kassenberga, który w doskonały sposób potrafił pokierować dyskusją tak, by doprowadziła do konkretnych rezultatów, i motywował wszystkie osoby do postępów prac. Każdy z podstolików reprezentował inne środowisko, mające wypracowaną własną kulturę pracy, więc dyskusje i punkty odniesienia były w nich zupełnie różne. Koordynatorzy i koordynatorki podstolików musieli wziąć na siebie ciężar zebrania tych wielogłosów i przełożenia ich na spójną treść rekomendacji. Do zadań koordynatorów i koordynatorek należało również zaplanowanie pracy podstolików, moderowanie ich spotkań i dyskusji. Czternastu koordynatorów, reprezentując swoje podstoliki, spotkało się w sumie na 5 spotkaniach roboczych podczas których dzielili się wynikami prac podstolików, wypracowywali stanowiska wspólne i wstępne treści rekomendacji. Każde spotkanie robocze było poprzedzone wprowadzeniem eksperckim do każdego tematu, po dyskusji następowała część uzgodnień i akceptacji rekomendacji przygotowanych pomiędzy spotkaniami. Taka konstrukcja Okrągłego Stołu pozwoliła na przygotowanie treści rekomendacji w sposób demokratyczny, partycypacyjny, uwzględniający stanowiska różnych środowisk z terenu całego kraju.  

 

Od początku założeniem prac Okrągłego Stołu było podejście holistyczne do tematu edukacji klimatycznej. Oznaczało to, że prace nie będą się ograniczać wyłącznie do ustalenia, jaka wiedza powinna być przekazywana uczniom w temacie zmiany klimatu.  

Jednym z największych wyzwań, przed jakim stoimy, jest budowanie społecznej świadomości postępujących zmian i naszych działań w odpowiedzi na te zmiany. Ta świadomość powinna być oparta na wiedzy i zbudowanych w procesie edukacji kompetencjach radzenia sobie w zmienionej rzeczywistości.  

Prace zostały zatem podzielone i moderowane w taki sposób, by w pierwszej kolejności skoncentrować się na przekazywanych treściach z obszaru zmiany klimatu, a w dalszej części na funkcjonowaniu samej szkoły, jej otoczenia społecznego, tak by poprzez funkcjonowanie samej szkoły i szkolnej społeczności oddać złożone kwestie, dotyczące zmiany klimatu i nastawienia na rozwiązania, jakich potrzebujemy.  

W pracach przy Okrągłym Stole zależało nam na stosowaniu modelowych rozwiązań, które nie tylko przełożą się na uzyskanie lepszych rezultatów pracy, ale też będą inspiracją dla innych do takiego modelowania swoich procesów. W konsekwencji liczymy na to, że proces wprowadzenia edukacji klimatycznej do polskiej szkoły również odbędzie się w takiej modelowej formule.